Mutlu Bayramlar!

bayram dolayısıyla

canım memleketime geldimm!

her bayram olduğu gibi

büyük büyük anneannemde

(büyük büyük anneanne için bkz: anneannemin annesi =) )

toplandık

ve yine her bayram olduğu gibi

harala gürele

bir gün geçirdik.

"ahh ah nerde o eski bayramlar!"

denir ya,

işte bizde henüz söylenmiyor.

arada fireler versek de

her bayram

bu gelenek devam ediyor.

=)

...

sabah kalkıp herkes bir güzel hazırlanıyor:

hanımefendiler kuaföre

beyefendiler berbere

tertemiz cicili bicili bayramlıklar giyiliyor

veee doğru büyük büyüük anneanneye!

büyük büyüük anneannenin 4 kızı var

4 kızının 8 çocuğu

8 çocuğun da 6 çocuğu olunca

düşünün evin halini!

-fotoğraf çekimleri başlar-

gelinirken hayatta boş gelinmez.

kurban kavurmanın yanında yenilebilecek ne kadar yemek türü varsa

özenle herkes elinden geleni yapar.

yemekler yenilir, ortalık toplanır(!) 

-fotoğraflar çekilmeye devam eder-

(yoksa büyüklerin asla içi rahat etmez, öyle ya aniden bir misafir geliverirse, sanki hiç yokmuş gibi!!)

eller öpülür, harçlıklar dağıtılır ki sanırım en sevdiğim kısım burası =))

sonra büyük büyüüük anneanne

herkese hediyelerini dağıtır!

-bol bol fotoğraf çekilmeye devam edinilir, bilhassa hediyeler takıp takıştırılarak-

(hediyeler herkes için aynı şey olur ama renkleri farklıdır; bu yüzden heep "aa sana ne renk çıktı?!!" heyecanı yaşanır. hatta "bak sana bu renk daha çok yakıştı amaaaaa" denilir bir güzel değiş tokuş yapılır)

bu fasıl bittikten sonra çaylar konur

günün tatlısını evin küçük hanımefendileri ikram eder.

koyu bir sohbet başlar.

-fotoğraflar tek tük çekilir-

zaman ilerledikçe

beyefendiler bir odaya

hanımefendiler bir odaya

çocuklar da yatak odasına

ayrışırlar.

(bu süreç nasıl gelişiyor hiç anlayamamışımdır ama bir bakarsınız herkes kendi köşelerine çekilmiştir =o )

bu ayrışmadan rahatlayan hanımlar beyler eteklerindeki taşları dökerler-ken

kahveler pişer,

şekerlisi az şekerlisi ya da sadesi.

(böyle dediğime bakmayın o kahveler hep aynı olur çünkü o muhabbetin ortasında kimse bir şey farketmez hoş farketseler de diyemezler ya! ;) )

-çaktırmadan fotoğraflar çekilir hahahhh(!)-

kahkahalar, dedikodular, şarkı söylemeler, fıkra anlatmalar, taklitler...

ne ararsanız!

-artık fotoğraf çekmekten ve çekinilmekten bitap düşülmüş haldedirler-

gecenin ilerleyen saatlerine doğru artık içeride azmaktan yorulmuş çocukların sesleri azalır.

yüzlerden koşuşturma ve yoğun bağırış çağırışların verdiği yorgunluk okunur.

beyler uyuklamaya başlar.

hanımlar "ee saat epey oldu artık kalkalım" derler.

tabii o kalabalıkta herkes mutlak suretle aynı anda kalkmaya yeltenir!

yarım saat kadar süren kargaşanın

(onun bilmemnesi bunun şusu muhakkak kaybolur)

ardından herkes kapıdan çıkmayı başarmıştır.

büyük büyüüük anneanne ceketini sırtına koyar zira tüm hastalıkların anası üşütmektir!

balkondan hepimize el sallar...

böylece bir bayram daha sona erer.

itiraf etmeliyim ki yaşarken bu kadar hissedemedim sanırım;

oysa şimdi yazarken,

kimi zaman gülümsedim kimi zaman çok duygulandım.

bazen bu gerçeği anımsayamasak da aile hep var olmalı!

hepinize; tüm sevdikleriniz ve sevdiceklerinizle,

Mutlu Bayramlar!